Międzynarodowe przepisy dotyczące zapobiegania kolizjom na morzu CZĘŚĆ E

Orice navă (sau tip de navă) a cărei chilă este pusă sau care se află într-un stadiu adecvat de construcție înainte de intrarea în vigoare a prezentelor reguli, cu condiția să respecte cerințele Reglementărilor internaționale pentru prevenirea coliziunilor pe mare, 1960, pot fi exceptate de la aceste reguli cu privire la:

• a. instalarea de lumini cu raza vizuală prevăzută de Regulament 22 timp de până la patru ani de la data intrării în vigoare a prezentelor Regulamente;
• b. instalarea de lumini cu caracteristicile de culoare prevăzute în paragraful 7 din anexa I la prezentul regulament, pe o perioadă de până la patru ani de la data intrării în vigoare a prezentului regulament;
• c. permutările luminilor în legătură cu trecerea de la sistemul standard englez de unități la metrica și rotunjirea valorilor măsurate în orice moment;
• d.
  • i. poziționarea luminilor catargului pe nave cu o lungime mai mică de 150 de metri, în conformitate cu prevederile paragrafului 3 litera (a) din anexa I la prezentul regulament, în orice moment;
  • ii. repoziționarea luminilor catargului pe nave cu o lungime de 150 de metri sau mai mult, în conformitate cu prevederile paragrafului 3 litera (a) din anexa I la prezentele regulamente, timp de până la 9 ani de la data intrării în vigoare a prezentului regulament
    în vigoare;
• e. rearanjarea farurilor catargului în conformitate cu prevederile paragrafului 2 litera (b) din anexa I la prezentul regulament – pentru o perioadă de până la 9 ani de la data intrării în vigoare a prezentului regulament;
• f. rearanjarea luminilor laterale în conformitate cu prevederile alineatelor 2 litera (g) și 3 (b) din anexa I la prezentul regulament – timp de până la 9 ani de la data intrării în vigoare a prezentului regulament;
• g. cerințele pentru dispozitivele de semnalizare sonoră prevăzute de anexa III la prezentele reguli – pentru o perioadă de până la 9 ani de la data intrării în vigoare a prezentelor reguli;
• h. rearanjarea luminilor universale, conform prevederilor de la punctul 9 litera (b)

1. DEFINICJA
Określenie „wysokość nad kadłubem” oznacza wysokość nad najwyższym ciągłym pokładem.
Wysokość tę należy mierzyć od punktu na pionie poniżej miejsca zainstalowania światła.

2. PIONOWE ROZMIESZCZENIE ŚWIATEŁ I ODLEGŁOŚCI MIĘDZY NIMI
A. Na statku o napędzie mechanicznym o długości 20 m lub większej światła masztowe należy rozmieścić w następujący sposób:

• tj. przednie światło masztowe, a jeżeli jest tylko jedno światło masztowe, to światło to znajduje się nie mniej niż 6 m nad kadłubem, a jeżeli szerokość statku przekracza 6 m, to na wysokości nad kadłubem nie mniejszej niż ta belka , ale światło to nie musi znajdować się na wysokości większej niż 12 m nad kadłubem;
• ii. jeżeli statek posiada dwa światła masztowe, to tylne powinno być umieszczone w linii pionowej co najmniej 4,5 m wyżej niż światło przednie.

B. Odległość pionowa pomiędzy światłami masztowymi na statkach o napędzie silnikowym powinna być taka, aby we wszystkich normalnych warunkach przegłębienia światło tylne było widoczne powyżej i oddzielone od światła przedniego w odległości 1000 m od dziobnicy, patrząc z poziomu morza.
C. Światło masztowe statku o napędzie mechanicznym o długości 12 m lub większej, ale mniejszej niż 20 m, powinno być umieszczone na wysokości co najmniej 2,5 m nad nadburciem.
D. Statek o napędzie mechanicznym o długości mniejszej niż 12 m może nosić najwyższe światło na wysokości nie mniejszej niż 2,5 m nad burtą. Jeżeli jednak oprócz świateł burtowych i rufowych niesie światło masztowe lub oprócz świateł burtowych niesie światło skierowane dookoła widnokręgu, przewidziane w prawidle 23 (c) (i), to takie światło masztowe lub światło widoczne dookoła musi być umieszczone co najmniej 1 m nad światłami pozycyjnymi.
mi. Jedno z dwóch lub trzech świateł masztowych przewidzianych dla statku o napędzie mechanicznym podczas holowania lub pchania innego statku powinno być umieszczone w tym samym położeniu, co przednie lub tylne światło masztowe; jeżeli jest zamontowany na maszcie rufowym, najniższy z masztów tylnych powinien znajdować się co najmniej 4,5 m wyżej w pionie od masztu przedniego.
F.

• tj. Światło lub światła masztowe określone w prawidle 23(a) muszą być umieszczone w taki sposób, aby były dobrze widoczne ponad wszystkimi innymi światłami i konstrukcjami, chyba że
  opisane w podpunkcie (ii);
• ii. jeżeli nie jest możliwe umieszczenie świateł dookoła masztu, przewidzianych w prawidle 27b) (i) lub 28 poniżej świateł masztowych, mogą one być umieszczone powyżej tylnych świateł masztowych lub na wysokości pomiędzy przednimi światłami masztu
  światła górne i tylne światła górne; w tym drugim przypadku muszą zostać spełnione wymogi ust. 3 lit. c) niniejszego załącznika.

G. Światła burtowe statku o napędzie mechanicznym powinny być umieszczone na wysokości nad kadłubem nie większej niż trzy czwarte wysokości przedniego światła masztowego. Nie powinny być tak niskie, aby zakłócać ich widoczność
światła pokładowe.
H. Światła burtowe, jeżeli są wyposażone w lampy zespolone i są przewożone na statku o napędzie mechanicznym o długości mniejszej niż 20 m, powinny być umieszczone nie mniej niż 1 m poniżej światła masztowego.
I. Jeżeli Przepisy wymagają, aby statek miał dwa lub trzy światła w linii pionowej, odległości między światłami powinny być następujące:

• tj. na statku o długości 20 m i większej odległość między tymi światłami powinna wynosić co najmniej 2 m, a dolne z nich powinno znajdować się na wysokości co najmniej 4 m nad kadłubem; ten ostatni wymóg nie ma zastosowania do światła rufowego, jeżeli statek posiada jednocześnie światło rufowe i światło holownicze;
• ii. na statku o długości mniejszej niż 20 m odległość między tymi światłami powinna wynosić co najmniej 1 m, a dolne z nich powinno znajdować się co najmniej 2 m nad burtą; ten ostatni wymóg nie ma zastosowania, gdy statek posiada jednocześnie światła rufowe i holownicze;
• iii. jeśli statek przewozi trzy światła, powinny być one umieszczone w równych odległościach od siebie.

J. Dolne z dwóch świateł widocznych dookoła, przewidzianych dla statku zajętego połowami, powinno być umieszczone nad światłami bocznymi, na wysokości nie mniejszej niż dwukrotność odległości pionowej pomiędzy tymi światłami widocznymi dookoła.
k. Jeżeli statek ustawia dwa światła kotwicy, dziobowe światło kotwicy przewidziane w prawidle 30(a)(i) powinno znajdować się nie niżej niż 4,5 m nad światłem rufowym i 6 m nad kadłubem.

3. POZIOME UŁOŻENIE ŚWIATEŁ I ODLEGŁOŚCI MIĘDZY NIMI
A. Jeżeli dla statku o napędzie mechanicznym przewidziano dwa światła masztowe, odległość pozioma między nimi nie powinna być mniejsza niż połowa długości statku, ale nie musi przekraczać 100 m. Światło przednie powinno być umieszczone w odległości nie przekraczającej jednej czwartej długość statku od dziobnicy.
B. Na statkach o napędzie mechanicznym o długości 20 m lub większej światła burtowe nie mogą być umieszczane przed przednim światłem masztowym. Powinny być umieszczone po bokach lub w pobliżu burt naczynia.
C. Jeżeli światła określone w prawidle 27(b)(i) lub 28 są umieszczone na wysokości pomiędzy przednimi światłami masztowymi a tylnymi światłami masztowymi, to te światła widoczne dookoła powinny być wystawane na odległość co najmniej 2 m od linię środkową statku.

4. ROZMIESZCZENIE ŚWIATEŁ INFORMACYJNYCH I ZNAKÓW INFORMACYJNYCH NA STATKACH RYBACKICH ORAZ STATKACH WYKONUJĄCYCH POgłębianie LUB PRACE PODWODNE
A. Światło przewidziane w prawidle 26(c)(ii) do wskazywania kierunku sprzętu zamiatającego ze statku zajętego połowami powinno być umieszczone w odległości nie mniejszej niż 2 m i nie większej niż 6 m poziomo od dwóch czerwonych i biały okrągły
świateł przewidzianych w prawidle 26(c)(i) oraz że światło to nie może być umieszczone wyżej niż światło białe i nie niżej niż światła pozycyjne.
B. Światła i znaki statku zajętego pogłębianiem lub pracami podwodnymi, określone w prawidle 27 lit. d) ppkt (i) i (ii), wskazujące stronę, po której istnieje przeszkoda i/lub burtę, po której inny statek może bezpiecznie przejść, powinny być umieszczone w największej możliwej odległości poziomej, ale w żadnym wypadku nie mniejszej niż 2 m od świateł i znaków przewidzianych w prawidle 27(b),(i) i (ii). Góra tych świateł lub znaków nie może w żadnym wypadku znajdować się wyżej niż dół trzech świateł lub znaków przewidzianych w prawidle 27(b),(i) i (ii).

5. OSŁONY ŚWIATEŁ POZYCYJNYCH
Światła burtowe na statkach o długości 20 m lub większej powinny być wyposażone po stronie zwróconej w stronę osi statku w panele pomalowane na czarno matowo i spełniać wymagania ust. 9 niniejszego załącznika.
Na statkach o długości mniejszej niż 20 m światła burtowe należy zamontować po stronie zwróconej do osi statku, a panele pomalowane są na kolor czarny matowy, jeżeli jest to konieczne w celu spełnienia wymagań ust. 9 niniejszego załącznika.
Jeśli używana jest lampa zespolona z jednym żarnikiem pionowym i bardzo
wąska przegroda pomiędzy zieloną i czerwoną częścią latarni, montaż osłon zewnętrznych
nie wymagane.

6. ZNAKI
A. Znaki muszą być czarne i mieć następujące wymiary:

• tj. piłka musi mieć średnicę co najmniej 0,6 m;
• ii. stożek musi mieć średnicę co najmniej 0,6 m i wysokość równą dwukrotności jego średnicy;
• iii. cylinder musi mieć średnicę co najmniej 0,6 m i wysokość równą dwukrotności jego średnicy;
• iv. Romb powinien składać się z dwóch stożków o wspólnej podstawie. Wymiary stożka muszą odpowiadać wymaganiom punktu (ii).

B. Odległość pionowa pomiędzy znakami musi wynosić co najmniej 1,5 m.
C. Na statku o długości mniejszej niż 20 m można stosować znaki mniejsze w stosunku do wymiarów statku i odpowiednio zmniejszyć odległość między znakami.

7. CHARAKTERYSTYKA KOLOROWA ŚWIATEŁ
Charakterystyka kolorów wszystkich świateł określonych w niniejszym Regulaminie musi być zgodna z następującymi normami, które mieszczą się w obszarach wykresów ustalonych dla każdego koloru przez Międzynarodową Komisję ds. Oświetlenia (ICC). Granice obszaru dla każdego koloru są określone przez następujące współrzędne:

• tj. biały
  x 0,525 0,525 0,452 0,310 0,310 0,443 y 0,382 0,440 0,440 0,348 0,283 0,382
• ii. zielony
  x 0,028 0,009 0,300 0,203 y 0,385 0,723 0,511 0,356
• iii. czerwony
  x 0,680 0,660 0,735 0,721 y 0,320 0,320 0,265 0,259
• iv. żółty
  x 0,612 0,618 0,575 0,575 y 0,382 0,382 0,425 0,406

8. MOC ŚWIATŁA ŚWIATŁA
A. Minimalną jasność świateł oblicza się ze wzoru:
I=3,43*10^6*T*D^2*K^(-D)
gdzie I jest natężeniem światła w warunkach pracy w kandelach;
T – próg świetlny 2 * 10 ^ (-7) luksów;
D to zasięg widoczności pożaru (zasięg oświetlenia) w milach morskich;
K jest przepuszczalnością atmosfery.
Wartość współczynnika K dla zalecanych świateł powinna wynosić 0,8, co odpowiada widzialności meteorologicznej wynoszącej około 13 mil morskich.
B. Niektóre wartości światłości obliczone za pomocą tego wzoru przedstawia poniższa tabela.
Zasięg widoczności światła (zasięg oświetlenia) w milach morskich
Natężenie światła ognia w kandelach przy K=0,8
1
2
3
4
5
6
0,9
4.3
12
27
52
94
Uwaga: Należy ograniczyć maksymalne natężenie światła świateł, aby uniknąć nadmiernego olśnienia. Nie należy tego osiągać poprzez stosowanie urządzeń przyciemniających.

9. SEKTORY HORYZONTALNE
A.

• tj. Światła burtowe statku powinny zapewniać minimalną wymaganą jasność w kierunku dziobu. Siła ta powinna się zmniejszyć tak, aby w promieniu 1 do 3 stopni poza granice ustalonych sektorów światło praktycznie zniknęło.
• ii. Minimalne wymagane natężenie światła rufy, masztu i świateł burtowych musi być zapewnione wzdłuż łuku horyzontu w granicach określonych w Prawdzie Sektorowym 21, 5 stopni przed granicą sektora w kierunku 22,5 stopnia trawersu. Ponadto natężenie światła może spaść do 50% na granicy sektora; następnie powinno stopniowo maleć, tak aby w promieniu 5 stopni poza granice wyznaczonych sektorów światło praktycznie zniknęło.

B. Światła dookoła powinny być umieszczone w taki sposób, aby nie były zasłonięte przez maszty, maszty szczytowe lub konstrukcje w sektorach kątowych większych niż 6 stopni. Wymaganie to nie dotyczy świateł kotwicznych przewidzianych w prawidle 30, które nie muszą być umieszczone na nadmiernej wysokości nad kadłubem.

10. SEKTORY PIONOWE
A. Zainstalowane światła elektryczne, z wyjątkiem świateł na żaglowcach w ruchu, powinny zapewniać w sektorach pionowych:

• tj. co najmniej wymagane minimalne natężenie światła wynoszące od 5 stopni powyżej i 5 stopni poniżej płaszczyzny poziomej;
• ii. co najmniej 60% wymaganego minimalnego natężenia światła w przedziale od 7,5 stopnia powyżej do 7,5 stopnia poniżej poziomu.

B. Światła elektryczne zainstalowane na żaglowcach w ruchu muszą zapewniać w sektorach pionowych:
co najmniej wymagane minimalne natężenie światła w zakresie 5 stopni powyżej i 5 stopni poniżej płaszczyzny poziomej;
co najmniej 50% wymaganego minimalnego natężenia światła w przedziale od 25 stopni powyżej i 25 stopni poniżej płaszczyzny poziomej.
W przypadku świateł nieelektrycznych wymagania te powinny być spełnione w miarę możliwości.

11. MOC ŚWIATŁA ŚWIATŁA NIEELEKTRYCZNEGO
Minimalna światłość lamp nieelektrycznych powinna w miarę możliwości odpowiadać wartościom światłości podanym w tabeli 8 niniejszego załącznika.

12. MANEWROWANIE OGNIOWEM
Bez względu na postanowienia ustępu 2(f) niniejszego Załącznika, światło manewrowe przewidziane w prawidle 34(b) musi być umieszczone w tej samej wzdłużnej płaszczyźnie pionowej co maszt lub światła i, o ile jest to praktycznie możliwe, na wysokości co najmniej co najmniej 2 m w pionie nad przednim światłem górnym. W takim przypadku światło manewrowe musi być umieszczone pionowo co najmniej 2 m nad lub pod tylnym światłem górnym. Na statku posiadającym tylko jedno światło masztowe, jeżeli występuje, światło manewrowe powinno być umieszczone w najbardziej widocznym miejscu, w pionowej odległości co najmniej 2 m od światła masztowego.

13. ZATWIERDZENIE
Projekt świateł i znaków oraz instalacja świateł na statku musi być zgodna z wymaganiami odpowiedniego właściwego organu państwa, pod którego banderą statek ma prawo podnosić.

1. INSTRUKCJA OGÓLNA
Światła określone w niniejszym załączniku, jeżeli są umieszczone zgodnie z prawidłem 26 lit. d), muszą być umieszczone w najbardziej widocznym miejscu, w odległości co najmniej 0,9 m od świateł przewidzianych w prawidle 26b) ppkt (i) i (c) (i). . ), a pod nimi te światła. Światła te powinny być umieszczone dookoła i widoczne z odległości nie mniejszej niż 1 mila, ale mniejszej niż światła przewidziane w niniejszych prawidłach dla statków zajętych połowami.

2. SYGNAŁY DLA STATKÓW ZAJĘTYCH HOLOWANIEM.
A. Statki prowadzące połowy włokiem, niezależnie od tego, czy używają narzędzi dennych, czy narzędzi do połowów pelagicznych, mogą wykazywać:

• tj. kiedy zamiatają sprzęt – biały ogień na czerwonym, ułożony w pionową linię;
• ii. kiedy wybierają sprzęt – białe światło na czerwonym, ułożone w pionową linię;
• iii. gdy sprzęt zaczepi się o przeszkodę – dwa czerwone światła umieszczone wzdłuż linii pionowej.

B. Każdy statek zajęty trałowaniem parami może wykazywać:

• tj. w nocy – wiązka reflektora skierowana do przodu i w stronę drugiego statku z tej pary;
• ii. gdy statki zamiatają lub wybierają narzędzia lub gdy ich narzędzia utkną w przeszkodzie, światła określone w ust. 2 lit. a) niniejszego załącznika.

3. SYGNAŁY DLA STATKÓW POŁAWIAJĄCYCH Okrężnicami
Statki prowadzące połowy przy użyciu okrężnic mogą wyświetlać dwa żółte światła w linii pionowej. Światła te powinny migać naprzemiennie co sekundę, przy czym czas trwania światła i ciemności powinien być taki sam. Światła te mogą być wyświetlane wyłącznie wtedy, gdy ruch statku jest utrudniany przez narzędzia połowowe.

1. GWIZDKI
A. Częstotliwość podstawowa sygnału powinna mieścić się w przedziale 70-700 Hz. Zakres słyszalności sygnału powinien być określony przez takie częstotliwości, do których mogą należeć częstotliwość podstawowa i (lub) jedna lub kilka wyższych z zakresu 180-700 Hz (+1%), przy zachowaniu poziomów ciśnienia akustycznego określonych w ust. 1 lit. c) niniejszego załącznika poniżej.
B. Podstawowe ograniczenia częstotliwości. Aby zapewnić wystarczająco szeroką gamę charakterystyk gwizdka, częstotliwość podstawowa powinna mieścić się w następujących granicach:

• tj. 70–200 Hz dla statku o długości 200 m lub większej;
• ii. 130–350 Hz dla statku o długości 75 m lub większej, ale mniejszej niż 200 m;
• iii. 250–700 Hz dla statku o długości mniejszej niż 75 m

C. Siła dźwięku i zakres słyszalności sygnału. Gwizdek zainstalowany na statku musi zapewniać w kierunku maksymalnego natężenia dźwięku i w odległości 1 m od niego taki poziom ciśnienia akustycznego, aby w co najmniej jednym paśmie 1/3 oktawy w zakresie częstotliwości 180-700 Hz (+ 1%) będzie nie mniejsza niż odpowiednia wartość podana w poniższej tabeli.
Długość statku w metrach Poziom na 1 m w paśmie 1/3 oktawy w decybelach Zasięg słyszalny w milach morskich 200 lub więcej
75 i więcej, ale mniej niż 200 20 i więcej, ale mniej niż 75

mniej niż 75
143
138
130
120
2
1,5
1
0,5
Zasięg słyszalności podany w poniższej tabeli ma charakter orientacyjny i jest w przybliżeniu zasięgiem, w którym można usłyszeć gwizdek w kierunku maksymalnego natężenia dźwięku z 90% prawdopodobieństwem w spokojnej atmosferze na pokładzie statku o średnim poziomie hałasu na poziomie pozycji odsłuchu (zakładając, że średni poziom hałasu wynosi 68 dB w paśmie oktawowym ześrodkowanym przy 250 Hz i 63 dB w paśmie oktawowym ześrodkowanym przy 500 Hz). W praktyce zasięg, w jakim słychać gwizdek, jest niezwykle zmienny i bardziej zależny od warunków pogodowych; Powyższe wartości z tabeli można uznać za typowe, jednak w obecności silnego wiatru i wysokiego poziomu hałasu w obszarach odsłuchowych zasięg słyszenia może się znacznie zmniejszyć.
D. Kierunkowe urządzenia sygnalizacyjne dźwiękowe. Poziom ciśnienia akustycznego wytwarzanego przez gwizdek kierunkowy w dowolnym kierunku w płaszczyźnie poziomej w granicach + 45 gr. od kierunku maksymalnego dźwięku nie może być mniejsza niż 4 dB poniżej wymaganego poziomu ciśnienia akustycznego w kierunku głównym. We wszystkich pozostałych kierunkach w płaszczyźnie poziomej poziom ciśnienia akustycznego nie może być mniejszy niż 10 dB poniżej przepisanego poziomu ciśnienia akustycznego w kierunku głównym, tak aby zasięg słyszenia w dowolnym kierunku był nie mniejszy niż połowa zasięgu słyszalności w kierunku głównym kierunek. Poziom ciśnienia akustycznego należy mierzyć w paśmie 1/3 oktawy, które określa zakres słyszalności.
mi. Lokalizacja gwizdka. Jeżeli gwizdek kierunkowy jest używany jako jedyny gwizdek na pokładzie, należy go ustawić tak, aby maksymalny dźwięk był skierowany na wprost. Gwizdek powinien być umieszczony możliwie najwyżej na statku, aby zmniejszyć zakłócenia propagacji dźwięku i zminimalizować ryzyko uszkodzenia słuchu załogi. Poziom ciśnienia akustycznego sygnału własnego statku w obszarach odsłuchu sygnału dźwiękowego nie powinien przekraczać 110 dB(A) i, o ile to możliwe, nie przekraczać 100 dB(A).
F. Ustawianie więcej niż jednego gwizdka. Jeżeli gwizdki są zainstalowane na statku w odległości większej niż 100 m od siebie, należy podjąć środki, aby nie działały jednocześnie.
G. Połączone systemy dźwiękowe. Jeżeli oczekuje się, że pole dźwiękowe pojedynczego gwizdka lub jednego z gwizdków, o których mowa w ust. 1 lit. f) niniejszego załącznika, będzie zawierało strefę znacznego osłabienia siły sygnału z powodu przeszkód, zaleca się zainstalowanie połączonego systemu w celu wyeliminowania skutki tych przeszkód. Dla celów niniejszych przepisów, połączony system dźwiękowy będzie uważany za jeden gwizdek. Gwizdki systemu łączonego muszą być umieszczone w odległości nie większej niż 100 m od siebie i rozmieszczone tak, aby mogły wydawać dźwięk jednocześnie. Częstotliwości tych gwizdków muszą różnić się od siebie o co najmniej 10 Hz.

2. DZWONEK LUB GONG
A. Siła sygnału. Dzwonek, gong lub inne urządzenie o podobnych właściwościach dźwiękowych musi zapewniać poziom ciśnienia akustycznego co najmniej 110 dB w odległości 1 m od nich.
B. Projekt. Dzwonek i gongi muszą być wykonane z materiału odpornego na korozję i dawać czysty dźwięk. Średnica dzwonu powinna być nie mniejsza niż 300 mm dla statków o długości 20 m i większej i nie mniejsza niż 200 mm dla statków o długości 12 m i większej, ale mniejsza niż 20 m. w celu zapewnienia stałego natężenia dźwięku , ale należy zachować możliwość ręcznego dzwonienia dzwonkiem. Masa „języka” musi wynosić co najmniej 3% masy dzwonu.

3. ZATWIERDZENIE
Konstrukcja dźwiękowych urządzeń sygnalizacyjnych, ich charakterystyka oraz sposób montażu na statku muszą odpowiadać wymaganiom właściwej władzy państwa, pod którego banderą statek jest uprawniony.

1. Następujące sygnały, używane lub wyświetlane razem lub osobno, wskazują, że statek znajduje się w niebezpieczeństwie i potrzebuje pomocy:

• a. strzały lub inne sygnały wybuchowe w odstępach około 1 minuty;
• b. ciągły dźwięk wydawany przez dowolne urządzenie przeznaczone do nadawania sygnałów mgłowych;
• c. rakiety lub granaty wystrzeliwujące czerwone gwiazdy, wystrzeliwane pojedynczo w krótkich odstępach czasu;
• z. sygnał nadawany za pomocą radiotelefonu lub innego systemu sygnalizacyjnego składający się z kombinacji dźwięków …- – – … (SOS) alfabetem Morse’a;
• tj. sygnał nadawany za pomocą radiotelefonu, składający się z wypowiadanego na głos słowa „MADAY”;
• f. sygnał alarmowy zgodnie z Międzynarodowym Kodem Sygnałowym – NC;
• g. sygnał składający się z kwadratowej flagi z kulą lub czymś przypominającym piłkę powyżej lub poniżej niej;
• h. płomienie na statku (na przykład płonąca beczka ze smołą lub ropą itp.);
• tj. czerwone światło rakiety ze spadochronem lub czerwoną flarą;
• j. sygnał dymny – wypuszczenie pomarańczowych kłębków;
• k. powolne i wielokrotne podnoszenie i opuszczanie ramion wyciągniętych na boki;
• l. alarm radiotelegraficzny;
• m. alarm radiotelefoniczny;
• n. sygnały przesyłane przez awaryjne latarnie wskazujące położenie;
• o. zatwierdzone sygnały transmitowane przez systemy komunikacji radiowej.

2. Zabrania się używania lub okazywania powyższych sygnałów w celach innych niż sygnalizowanie niebezpieczeństwa i potrzeby pomocy; nie wolno także używać sygnałów, które można pomylić z którymkolwiek z powyższych sygnałów.
3. Należy także zwrócić uwagę na odpowiednie rozdziały Międzynarodowego Kodeksu Sygnałowego, Wytyczne dotyczące poszukiwania i ratownictwa statków handlowych oraz możliwość wykorzystania następujących sygnałów:

• a. pomarańczowa tkanina z czarnym kwadratem, okręgiem lub innym odpowiednim symbolem (w celu identyfikacji z powietrza);
• b. kolorowa plama na wodzie.

WYTYCZNE DOTYCZĄCE JEDNOLITEGO STOSOWANIA NIEKTÓRYCH PRZEPISÓW COLREG 72
Poniższe wytyczne mają pomóc marynarzom i wszystkim innym zainteresowanym osobom w stosowaniu niektórych przepisów COLREG 72.
1. Wyjaśnienie terminu „Statek ograniczony zanurzeniem”, prawidło 3(h)
Nie tylko głębokość, ale także dostępna szerokość wód żeglownych powinna być brana pod uwagę przy ustalaniu, czy statek można uznać za ograniczony zanurzeniem. Należy również zwrócić należytą uwagę na wpływ małej głębokości pod stępką na manewrowość statku, a tym samym na jego zdolność do odchylania się od kursu, którym podąża.
Statek pływający w obszarze, w którym ma niewielką głębokość pod stępką, ale wystarczającą przestrzeń do podjęcia działań mających na celu uniknięcie kolizji, nie może być uważany za statek ograniczony swoim zanurzeniem.
2. Wyjaśnienie użycia terminu „w ruchu”, zasada 3(i).
Używając określenia „w drodze”, marynarze powinni także pamiętać o prawidle 35(b), które stanowi, że statek w trakcie podróży może
zatrzymaj się i nie poruszaj się po wodzie.
3. Wyjaśnienie znaczenia wyrażenia „nie utrudniać” użytego w Zasadach 9(b, d), 10(i) i (j) oraz 18(d).
Jeżeli statkowi nakazano, aby nie utrudniał ruchu innemu statkowi, powinien on, o ile to możliwe, postępować w taki sposób, aby nie stworzyć ryzyka kolizji. Jeżeli jednak sytuacja stwarza ryzyko kolizji, należy przestrzegać odpowiednich przepisów nawigacji i manewrowania.
4. Wyjaśnienie związku Zasady 10 z Przepisami Działów II i III Części B.
Statek poruszający się w systemie rozgraniczenia ruchu przyjętym przez Organizację lub w jego pobliżu powinien przede wszystkim działać zgodnie z prawidłem 10 COLREG 72, aby zminimalizować ryzyko kolizji z innym statkiem. Jeżeli uważa się, że istnieje ryzyko kolizji z innym statkiem, w całości stosuje się inne przepisy COLREG 72, w szczególności przepisy sekcji II i III części B.
5. Wyjaśnienie przemieszczenia statku w pasie ruchu. Zasada 10(b)(i).
Uważa się za zgodne z normalną praktyką bezpiecznej nawigacji oraz z wymogami prawidła 10 COLREG-72, że statek korzystający z danego pasa ruchu może poruszać się w obrębie tego pasa z jednej jego strony na drugą, dokonując tego przesunięcia pod najmniejszym możliwym kątem do ogólny kierunek ruchu.
6. Wyjaśnienie dotyczące korzystania z przybrzeżnych stref żeglugi przez małe statki,
Zasada 10(d)
Aby spełnić wymagania prawidła 10 lit. j) i ze względu na bezpieczeństwo żeglugi, statek o długości mniejszej niż 20 m lub statek żaglowy może korzystać z przybrzeżnych obszarów żeglugi nawet podczas przelotu.
7. Wyjaśnienie związku pomiędzy Zasadą 18(d) a Przepisami Sekcji II i III Części B.
Statek ograniczony swoim zanurzeniem, w przypadku zagrożenia kolizją z innym statkiem w sytuacji przekraczania lub zbliżania się do kursu, powinien stosować odpowiednie Przepisy żeglugi i manewrowania jako statek o napędzie mechanicznym. Musi on, wykazując światła przewidziane w prawidle 28, mieć pojazdy gotowe do natychmiastowego manewru i jechać z bezpieczną prędkością, zgodnie z wymaganiami prawidła 6.