Methoden en noodmaatregelen voor de bestrijding van olielekkages

Lokalisatie van olieproducten en gemorste ruwe olie

Spreidbomen zijn de middelen voor het lokaliseren en oplossen van lekkages van olie en olieproducten in watergebieden. Belangrijke functies van booms zijn: voorkomen dat olie zich verspreidt over het wateroppervlak, verminderen van de concentratie olieproducten om het opruimen te vergemakkelijken en wegslepen (afleiden) van olie uit ecologisch kwetsbare gebieden.

Barrièrebomen zijn onderverdeeld in: afbuigbomen (oil-deflecting booms BN) – om de kust te beschermen tegen olie en olieproducten en om ze af te schermen; sorberende boeien (sorbing booms BSS) – om olie en olieproducten te absorberen; opblaasbare boeien – waardoor ze snel kunnen worden ingezet in watergebieden; zware opblaasbare boeien – om een tanker bij de terminal af te schermen.
De volgende stap is het opruimen van de gelekte olie.

Methoden voor de bestrijding van lekkages van olieproducten en ruwe olie

Er zijn verschillende methoden om olielekkages in te dammen: thermisch, mechanisch, biologisch en fysisch-chemisch. De belangrijkste methode om olielekkages op te ruimen is het mechanisch verzamelen van olieproducten. Deze methode is het meest effectief helemaal aan het begin van een lekkage, omdat de dikte van de olielaag dan nog groot is. Mechanische opruiming is moeilijk wanneer het verspreidingsgebied groot is, de dikte van de olielaag klein is en er een constante beweging van de oppervlaktelaag is onder invloed van de wind. Dit maakt het moeilijk om deze methode te gebruiken. Er kunnen zich ook complicaties voordoen bij het schoonmaken van havens en scheepswerven van olieproducten, ze zijn meestal vervuild met allerlei puin, planken, houtspaanders en verschillende voorwerpen die op het water drijven.

De thermische methode wordt gebruikt in het geval van een grote dikte van de olielaag na vervuiling voordat de emulsievorming met water begint. De methode is gebaseerd op het verbranden van de olielaag. Het is goed genoeg te combineren met andere methodes van olieverwijdering.

Mechanische methode. Een voorbeeld van zo’n methode is het verzamelen van olieproducten door skimmers.

Olieskimmers zijn ontworpen om olie direct van het wateroppervlak op te vangen. Afhankelijk van het type en de hoeveelheid gemorste olieproducten en de weersomstandigheden worden verschillende soorten skimmers gebruikt, zowel qua ontwerp als werkingsprincipe.

Volgens de methode van beweging of bevestiging worden olieskimmers onderverdeeld in zelfrijdende, stationair geïnstalleerde, gesleepte en draagbare olieskimmers op verschillende waterschepen. Volgens het werkingsprincipe – op drempel (PN – threshold oil skimmer), oleofiel (CO – oleophilic skimmer), vacuüm (UVM) en hydrodynamisch.

De fysisch-chemische methode maakt gebruik van dispergeermiddelen en sorbentia en is effectief wanneer mechanische opvang onmogelijk is, bijvoorbeeld wanneer de filmdikte klein is en wanneer de gemorste olievlek een reële bedreiging vormt voor ecologisch kwetsbare gebieden. Sorbents die in contact komen met olie beginnen deze onmiddellijk te absorberen, de verzadigingsperiode wordt in de eerste tien seconden bereikt (uitgaande van een gemiddelde dichtheid van olieproducten). Ze vormen klonters van materiaal die maximaal met olie verzadigd zijn.
In gevallen waarin de olievlek zich in de richting van beschermde gebieden beweegt, worden dispergeermiddelen gebruikt. Dit zijn speciale chemische stoffen die de oliefilm afbreken en voorkomen dat deze zich verder verspreidt. Er moet echter rekening mee worden gehouden dat dispergeermiddelen een negatief effect op het milieu kunnen hebben.

De biologische methode wordt gebruikt na fysisch-chemische en mechanische methoden bij een laagdikte van minstens 0,1 mm. De technologie voor de behandeling van met olie verontreinigd water en grond – bioremediatie, is gebaseerd op het gebruik van speciale micro-organismen op basis van koolwaterstofoxidatie of biochemische preparaten. Het aantal micro-organismen dat in staat is om koolwaterstoffen uit aardolie te assimileren is klein. Het zijn voornamelijk bacteriën, vertegenwoordigers van het geslacht Pseudomonas, en enkele soorten schimmels en gisten. Bij voldoende zuurstofverzadiging van het water en een temperatuur van 15-20% Cº kunnen deze micro-organismen aardolieproducten oxideren met een snelheid van 2g/m² wateroppervlak per dag. Bacteriële oxidatie bij lage watertemperaturen verloopt echter traag en olieproducten blijven lange tijd in waterlichamen aanwezig – tot wel 50 jaar.

Bij het kiezen van een methode voor het opruimen van olieproducten moet men het volgende onthouden: bij het uitvoeren van werkzaamheden voor het opruimen van ongelukken is de belangrijkste factor de factor tijd, waarbij men probeert niet de grootste ecologische schade te veroorzaken dan het bestaande olieverlies.